Ο Βουνίσιος Ακτιβιστής γράφει στο βουνό αναμνήσεις από έναν όχι μακρινό χειμώνα...

(Διαβάστε κι άλλα θέματα από το :  vounisios.pblogs.gr)

Επί αιώνες, ζεσταίναμε τα σπίτια μας με τζάκια.Και τι χρειαζόταν; 
Κούτσουρα, καυσόξυλα προσάναμμα και λίγος αέρας. Όσο πιο ξερό ήταν το προσάναμμα, τόσο πιο εύκολα άναβε η φλόγα ΄της σπιτικής εστίας στο τζάκι .

Όσο μεγαλύτερα ήταν τα κούτσουρα η τα σκισμένα καυσόξυλα με το τσεκούρι που ρίχναμε στο τζάκι, τόσο δυνάμωνε η φωτιά.Αν όμως ανάβαμε φωτιά έξω από το τζάκι, δεν άναβε εύκολα το κάθε κούτσουρο απ το δάσος . Και αν άναβε με το σωστό προσάναμμα, η φωτιά κρατούσε για λίγο και με δυσκολία. Ενώ το τζάκι; Αααα αυτό ... φρόντιζε για όλα. 

Έκαιγε τα κούτσουρα,τα πουρνάρια,τα κλωνάρια ΄και ζέσταινε όσους ήταν κοντά του τον παππού ( που μισοκοιμόταν) την γιαγιά ( που έπλεκε μάλλινα ) και συγχρόνως ακούγαμε το γνωστό παραμύθι από τη γιαγιά πρίν κοιμηθούμε

Μου ήρθαν στο νου όλες αυτές οι εικόνες, από την παράδοσή , απο τα πολύ μακρυνά παιδικά χρόνια μας, χάρις στα πρόσφατα καιρικά που μας ταλαιπωρούν τελευταίως μέχρι και με αφόρητους πόνους στα κοκκαλάκια μας.Τότε τα παλιά καλά χρόνια δέν είχαμε καλοριφέρς, δέν είχαμε αερόθερμα , δέν είχαμε κλιματιστικά , δέν εξαρτιώμασταν απο τα πετρέλαια, δέν βγαίναμε στους δρόμους για το επίδομα .Ανηφορίζαμε όλο το καλοκαίρι και κόβαμε τα ξύλα η τα κούτσουρα με τα πριόνια και τα τσεκούρια απάνω στα χηλά βουνά ή στα χαμηλότερα δάση.

Και τζάκια στα μικρά σπίτια είχαμε, και σόμπες , και ξύλα ή κούτσουρα είχαμε, και προσάναμμα με άχυρα η σωρούς α[πο μικρά κλαδάκια είχαμε και παραμύθι με την κοκκινοσκουφίτσα και τον κακό τον γέρο λύκο είχαμε ν ακούμε απο τα ζαρωμένα χείλη της γιαγιάς . Παραδοσιακά πράγματα. 

Τώρα, απομένει να απολαύσουμε τη ζεστασιά απο την εστία κείνο το τζάκι στο πατρικό που έγινε και είδος πολυτελείας στα ακριβά σαλόνια κάτι σάν πορτατίφ ακριβό ντεκόρ ...Όλοι αυτοί οι νεάνιδες άρρενες και οι θηλυκές νεόκοπες παρθένες λαμπάδιασαν σαν προσάναμμα για να τους αναδείξουν τα πολυτελή τζάκια ως τα νεοφερτα ...κορυφαία. Τα ( δίποδα ) κούτσουρα βρήκαν το δρόμο για το τζάκι και όπως ήταν μεγάλα μικρά ή μεσαίου μεγέθους και με πολλές φλόγες, το φούντωσαν και μάγεψαν τον κόσμο γύρο .


Τα προσανάμματα και τα κλαδάκια βέβαια, έγιναν κάρβουνα . Τα κούτσουρα, με τη σειρά τους κάηκαν ολοσχερώς (ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα με μπόλικη αιθαλομίχλη). Το τζάκι στο πατρικό ένα ΣαββατοΚύριακο του χειμώνα , μας συγκέντρωσε γύρω του. Και εμείς ...καθίσαμε σάν τα πουλάκια μέσ στην φωλιά περιμένοντας το πρώτο από τα πολλά παραμύθια ν ανοίξει η γιαγιά που ακόμη ξέρει να λέει ...τόσο όμορφα τόσο γλυκά τόσο γλυκά και πιστευτά.
Ο χειμώνας φίλοι μου βουνίσιοι με τις τρελές κάτω του μηδενός θερμοκρασίες για να περάσει, θα χρειαστεί πολλά κούτσουρα, ξύλα , πουρνάρια προσανάμματα.... Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν αρκετά. στο υπόγειο . Το ένα θα καίγεται το άλλο ...θα το κουβαλάμε. Πάντοτε όμως ...στο τζάκι. Και αυτή είναι η ουσία της παράδοσης που προστατεύουν κάποιοι σήμερα..

Εμείς να κουβαλάμε, το προσάναμμα να λαμπαδιάζει σάν ηφαίστειο και να χάνετε, το κούτσουρο με τα καυσόξυλα στο τζάκι ή στην σόμπα να φουντώνει τη φωτιά βγάζοντας άφθονη αιθαλομίχλη και το τζάκι να παραμένει εκεί ...ακλόνητο και αγαπημένο, έχοντας επίγνωση της διαχρονικής αποστολής του. 

Με κάποιους να το καθαρίζουν κάθε τόσο, κάποιους άλλους στο χωριό να τσακώνονται λέγοντας «το δικό μας τζάκι είναι πιο σύγχρονο»και τη γιαγιά να επαναλαμβάνει τα ίδια παραμύθια για την Χιονάτη, την Σταχτοπούτα, την Κοκκινοσκουφίτσα ,,αλλάζοντας τα λόγια κάθε φορά για να μήν βαριόμαστε να την ακούμε ...
Παραμύθια ατελείωτα που κανένας δεν γνωρίζει ποιος τα έχει γράψει αλλά που μας αρέσουν και που μας αποκοιμίζουν αφού ο κακός λύκος, όπως μας λένε, πάντοτε χάνει και η καλή κοκκινοσκουφίτσα στο τέλος ευρίσκεται στην αγκαλιά της γιαγιάς , η κάθε Χιονάτη βρίσκει το πριγκιπόπουλο της, και ο κάθε βάτραχος του παραμυθιού μεταμορφώνεται με το μαγικό ραβδάκι της νεραιδός το χάδι σε άλλο ένα όμορφο ιππότη που θα ξυπνήσει την ωραία κοιμωμένη του παραμυθιού .Πάντα πλάι στο τζάκι που καίει κούτσουρα, ξύλα και τελευταίως λόγω οικονομικής κρίσης και άφθονα σκουπίδια......

Διαβάστε κι άλλα θέματα από το :  vounisios.pblogs.gr